Link :: 03.04.2007 :: 19:56
oj, za duzo mysle, zdecydowanie...
"prosze, nie odchodz jeszcze"...
zycie wywrocone do gory nogami. a wlasciwie ostatecznie przywrocone do wlasciwego kierunku i polozenia. powoli ujawia sie we mnie zamilowanie do sufitow, a wzrok zawsze wpatrzony w ziemie corazczesciej wzbija sie w przestworza. niebo nie przytlacza juz ogromnym ciezarem i szaroscia. a spadanie wreszcie jest forma lotu.
na szcsecie moj talent umozliwia mi szybkie i tanie przywracanie sie do poziomu podlogi :] czytaj - wczorajsze doswiadczenie - conajmniej jeden noz w moim domu latwiej wchodzi w moj palec niz chleb. wniosek nr dwa - moja krew mniej na mnie odzdzialowywuje. wniosek nr trzy - to dziwne, bo tego samego dnia, przy wylacznie ustnym omawianiu literatury obozowej na lekcjach polskiego niezmiernia sie krzywilam i jakos nie palalam wewnetrza niezmacona radoscia. tak samo dzisiaj przy rozmowie kolegow o filnmie o jakze niezwykle liczebnym tytule "300". obawiam sie jednak, ze ambiotnosc tej fabuly nie pozwolilaby mi cieszyc sie w pelni faktem przesiadywania w sali kinowej. no coz, z niektorych przyjemnosci tzreba czasem rezygnowac 
klasowka z analizy - czytaj pogrom mnie jak zwykle. z ta jednak subtelna roznica, ze moje rozumienie zadan z matematyki bylo jeszcze mniejsze niz zwykle, gdyz ptrofesor zrobil nam niespodzianke serwujac zadania w jakze pieknych jezykach: angielski, niemiecki, hiszpanski, wloski, francuski :] coprawda bylo kilka slownikow w kalsie, ale hm, czasu na klasowce bylo bardzo malo, a tlumaczenie czesci zadan stosunkowe czasochlonne. kocham szkole :] tym mocniej im blizej do matury :]
wiosna :] drzewa uslane bialymi kwiatami na podworku szkolnym. wreszczie zakres temperatur jest odpowiedni. wreszcie ... :]
Komentuj(2)
Link :: 17.04.2007 :: 19:02
eh...
inicjatywa zwana blogim niejakiej ktosiulki obrasta w kurz. niedlugo nawet nie bdzie sie widziec potrzeby w powracaniu wciaz w o samo miejsce bye pisac nikomu nie potzrebne do sczescia informacje.
no ale...
wlasnie, moj sentymetalizm..
zly...
przyzwyczajenia ktorych nijak mozna sie wyzbyc...
a nawet jesli to po co ?
przeciez to.
przyzwyczajenie druga natura czlowieka.
nawet jesli czasochlonne, bezsensowne i o zgrozo totalnie irracjonalne.
czemu najlatwiej zapomina sie o dobrych nawykach, a te zle nijak nie chca zostawic mojej biednej znejkanej duszy ?
swiat sie powoli rujnuje i buduje.
stare filary padaja, tworza sie nowe.
kto wymyslil zmiany ?
czemu nie wszytskie sa po mojej mysli ? czemu mnie zaskakuja skoro bardzo dobrze zdawalam sobie sprawe, ze prawdopodobnie to sie stanie ?
czemu czasem rzaden czas nie jest dobry?
jacy niektorzy potrafia byc denerwujacy... jak sie czasem robia jeszcze bardziej, gdy tylko nadarzy sie taka niewinna mozliwosc. zachowania niektorych ludzi wobec tego, co sie dzieje jets dla mnie wielka niewiadoma i mnie wiem czemu ma sluzyc. chyba tylko pokazania tego, jaki ktos jest "fajny"... choc prawdopodobnie starsznie pusty.
czemu z wydawaloby sie pustego tez mozna nalac? a przynajmniej niektorym sie udaje. wydawalo sie, ze nie bedzie juz nic, ze nia ma nic... pewnych instytucji nie da sie jednak oszukac. oszukiwanie siebie etz mi slabo idzie.
szablon - wysfiechtany, wiazacy sie ze stara epoko mojego zycia, ktorej rozdzial w jakims sensie zostal juz zakonczony. wciaz jednak w jakims sensie prawdziwy. moze stracil juz nieco na swojej idealnosci w moich oczach, ale coz... przeszlosci sie nie wybiera. a od korzeni nie mozna tak latwo sie uwolnic XD...
moze i dobrze.
"kobieta z rana zapomina zamknąć ścian zanim wstanie jej zapach tworzy resztkę dnia otwierając oczy budzi ranek który chce spać maluje jasność księżycowi każe isć spać Ty lubisz jak się błyska ja lubię burzę chodźmy patrzeć jak deszcz odbija się od dna kobieta lubi gdy otwarte oczy ma zanim ona zaśnie zanim znów zostanę sam Ty lubisz jak się błyska ja lubię burzę chodźmy patrzeć jak deszcz odbija się od dna Ty lubisz patrzeć na mnie ja lubię Ciebie z bliska przytulmy się na co najmniej dziesięć lat (deszcz...jak deszcz...) jak deszcz odbija się od dna Ty lubisz jak się błyska ja lubię burzę chodźmy patrzeć jak deszcz odbija się od dna Ty lubisz patrzeć na mnie ja lubię Ciebie z bliska przytulmy się na co najmniej tysiąc lat" [kombajn do zbierania kur po wioskach]
Komentuj(4)
fot lay4u